സാറായും യോഹന്നാനും

 സാറായും യോഹന്നാനും

വൃദ്ധരായ ദമ്പതികളാണവർ. സാമ്പത്തികമായി വളരെ പുറകിൽ നിൽക്കുന്നവർ. ആരോഗ്യമുള്ള കാലത്ത് യോഹന്നാൻ കൃഷി പണിക്കും മറ്റ് കൂലിവേലക്കും പോകുമായിരുന്നു. വയസ്സായപ്പോൾ ഒന്നിനും വയ്യാതായി. കുട്ടികളുണ്ടെങ്കിലും അവരെ  കഴിയുന്നതും ആശ്രയിക്കാതെ ജീവിക്കാനാണ് അവർക്ക് ഇഷ്ടം. വല്ലപ്പോഴും തൊഴിലുറപ്പ് പദ്ധതിക്കു പോകും.അത്രമാത്രം.

രണ്ട് പേരും നിശ്ചിത സമയത്ത് വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങി നടന്ന് പ്രധാന നിരത്തിന് സമീപത്തുള്ള ചായക്കടയിൽ പോയി കാപ്പി കുടിക്കും. എന്റെ വീടിന് മുമ്പിലൂടെയാണ് ആ പതിവ് യാത്ര. കുട്ടികൾ ആ യാത്ര കാണുമ്പോൾ പറയും “ ദാ് ബോബനും മോളിയും പോകുന്നു...“ മറ്റ് ചിലർ പറയും ഇണ പ്രാവുകൾ കാപ്പി കുടിക്കാൻ പോകുന്നു...“ ചുരുക്കത്തിൽ അതൊരു കൺ കുളിർക്കുന്ന പതിവ് കാഴ്ചയായിരുന്നു.

എങ്കിലും യോഹന്നാൻ സാറായെ ചിലപ്പോൾ ശകാരിക്കും, നല്ല ശുദ്ധ മലയാളത്തിൽ തന്നെ ശകാരിക്കും. സാറാക്ക് കാലിന് വേദ്നയുള്ളതിനാൽ നടപ്പിന് അൽപ്പം വേഗതക്കുറവുണ്ടാകും. അപ്പോൾ യോഹന്നാൻ മുമ്പിൽ നടന്ന് കാത്ത് നിൽക്കും. ആ കാത്ത് നിൽപ്പിനാലായിരിക്കാം ശകാരം ഉണ്ടാകുന്നത്.    പക്ഷേ സാറാ ഈ ശകാരമെല്ലാം “ഓ! ഞാനിതെത്ര കണ്ടിരിക്കുന്നു, എത്ര കേട്ടിരിക്കുന്നു  എന്ന മട്ടിൽ നിസ്സാര മട്ടിൽ നടന്ന് ചെല്ലും..“ കാപ്പി കുടി കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ച് വരുന്ന  വഴിയിൽ ഒരു മതിലിന് സമീപം രണ്ട് പേരും അൽപ്പം വിശ്രമിക്കാൻ ഇരിക്കുന്നത് ഞാൻ പലപ്പോഴും കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഇവരുടെ ഈ കാപ്പി കുടിക്കാൻ പോക്ക് സ്ഥിരമായി കാണുന്ന എനിക്ക് അവരുടെ ഒരുമ  കാണുമ്പോൾ അതിയായ സന്തോഷം തോന്നുമായിരുന്നു.

കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് യോഹന്നാൻ മരിച്ചു.. ഇനി ആ ഇണപ്രാവുകളെ കാണാൻ കഴിയില്ലല്ലോ എന്ന് ചിന്തിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ കഴിഞ്ഞ ദിവസം സാറാ ഒറ്റക്ക് നടന്ന് പോകുന്നത് കണ്ടു. വല്ലാത്ത വേദന തൊന്നി. കുറേ ദൂരം നടന്നതിന് ശേഷം പഴയത് പോലെ യോഹന്നാൻ എവിടെയെത്തിയെന്ന് തല ഉയർത്തി നോക്കും. വഴിയിൽ യോഹന്നാനെ കാണാതെ വന്നപ്പോൾ പതുക്കെ തല കുനിച്ച് നടന്ന് പോയി.

രണ്ട് ദിവസം മുമ്പ് ഞാൻ രാവിലെ നടപ്പ് കഴിഞ്ഞ് വരുമ്പോൾ സറാ എന്റെ മുമ്പിൽ നടന്ന് പോകുന്നത് കണ്ടു. അവർ വിശ്രമിക്കുന്ന  മതിലിന് സമീപമുള്ള ഇടമെത്തിയപ്പോൾ സാറാ ഒന്ന് നിന്നു. അവിടം സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി

 എന്നിട്ട് വലിഞ്ഞ് നടന്ന് പോകുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ വലിയ പ്രയാസം തോന്നി.  എന്തെല്ലാമായിരിക്കാം അപ്പോൾ സാറായുടെ ഉള്ളിലൂടെ കടന്ന് പോയ വിചാര വികാരങ്ങൾ..എന്ന്.ആർക്കറിയാം.

  ജീവിതം ഇങ്ങിനെയൊക്കെ തന്നെയാണ്. രണ്ട് പേർ ചേർന്നുള്ള ജീവിത യാത്രയിൽ ഒരാൾ മാത്രമായി അവശേഷിക്കുമ്പോൾ  അവർ അനുഭവിക്കുന്നത് അവർക്ക് മാത്രമേ അറിയൂ.....