വേർപാടിന്റെ വേദന...

 വേർപാടിന്റെ വേദന ....അത് പതുക്കെ പതുക്കെയാണ് ഉള്ളിലേക്ക് കടന്ന് വരുന്നത്.

വേർപെട്ട് പോകുന്ന  നിമിഷത്തിൽ  അത്രക്ക് മാരകമായി ആ വേദന അനുഭവപ്പെടാറില്ല. പിന്നെ പതുക്കെ പതുക്കെ ഓർമ്മകൾ ഓരോന്നായി ഉള്ളിലേക്ക് കടന്ന് വരും. സന്തോഷത്തിന്റെയും സന്താപത്തിന്റേതുമായ ഓർമ്മകൾ. അതിന്റെ അവസാനം വേർപെട്ട് പോയ ആൾ നമ്മളോടൊപ്പമില്ലെന്നും ഈ ഓർമ്മകൾ അവരോട് സംവദിക്കാൻ നമുക്കിനി കഴിയില്ല എന്നുമുള്ള യാത്ഥാർത്ഥ്യം നമ്മൾ തിരിച്ചറിയുമ്പോഴുള്ള  ആ തിക്ക് മുട്ടലുണ്ടല്ലോ അത് ഇത്തിരി കടുപ്പം തന്നെയാണ്.

കാലം എല്ലാ വേദനയും മായ്ക്കും എന്നൊരു പാഴ് ചൊല്ലുണ്ട്. അത് ചിലരെ സംബന്ധിച്ച് ഒരിക്കലും ശരിയാവില്ല. ദിവസങ്ങൾ കടന്ന് പോകുമ്പോൾ  ചില വേർപാട്കളുടെ വേദനകൾ ഒന്നിനൊന്ന് ശക്തി പ്രാപിച്ച് വരുന്നതായി എനിക്കനുഭവപ്പെടുന്നു.

ആ കാര്യം പറയണമായിരുന്നു, ആ വിഷയം പറയേണ്ടായിരുന്നു, ഇനി വിളിക്കുമ്പോൾ ആ വിവരം പറയണം എന്നൊക്കെ വിചാരിക്കുമ്പോളാണ് ആൾ കടന്ന് പോയിരിക്കുന്നു ഇനി ഒന്നും കേൾക്കാൻ സാധിക്കാത്ത ഇടത്തേക്ക് എന്ന തിരിച്ചറിവ് ഉള്ളിൽ മുള പൊട്ടുന്നത്. അപ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ഒരു തിങ്ങൽ...അത് വിവരിക്കാനാവില്ല......

കടന്ന് പോയ അനന്ത കോടി ഇന്നലെകൾക്കൊപ്പം ഈ ഇന്നലെയും കൂട്ട് ചേർന്നു എന്ന് കരുതി സമാശ്വസിക്കാം...അതൊരു ആശ്വാസമാണെങ്കിൽ.....