മകര നിലാവ് പരന്നൊഴുകുന്നു. ഇന്ന് വെളുത്ത വാവാണ് . പൂര്‍ണ ചന്ദ്രന്‍ മാനത്ത് പൂത്തുലഞ്ഞു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ വളരെ വര്‍ഷങ്ങള്‍പുറകിലേക്ക് മനസ് സഞ്ചരിക്കുകയാണ് . ആലപ്പുഴയിലെ വട്ടപ്പള്ളിയിലെ മണല്‍ പ്രദേശം ഇത് പോലെ പൂ നിലാവില്‍ വെട്ടി തിളങ്ങുന്ന നേരം വെറുതെ മാനത്തേക്ക് നോക്കി ആ മണല്‍ പരപ്പില്‍ മലര്‍ന്നു കിടക്കുന്നത് എത്രമാത്രം സന്തോഷ പ്രദമായിരുന്നു. "മാനസ മൈനേ വരൂ" എന്ന് മനസ്സില്‍ തട്ടി പാടാന്‍ തോന്നി പോകുന്ന അന്തരീക്ഷം. എങ്ങും നിശ്ശബ്ദത. നിലാവ് മാത്രം ശബ്ദമില്ലാത്ത ചിരിയുമായി മാനത്ത് പ്രകാശം ചൊരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുമായിരുന്നു.. വല്ലാത്ത അനുഭൂതിയാണ് അപ്പോഴുണ്ടാകുക.
ആ കാലം എന്നെന്നേക്കുമായി കടന്നു പോയിരിക്കുന്നു. ഒരിക്കല്‍ കൂടി ആ മണലില്‍ മലര്‍ന്നു കിടന്നു ചന്ദ്രനെ നോക്കുവാന്‍ അതിയായ ആഗ്രഹം തോന്നുന്നു. ഒരിക്കലും സാധിക്കാത്ത അതി മോഹം.
ആ മണല്‍ പരപ്പ് അവിടെ ഇന്നില്ല. അവിടമെല്ലാം നിറയെ വീടുകളാണിപ്പോള്‍. ഞാനും അവിടില്ല. എങ്കിലും "ആ മനോഹര തീരത്ത് തരുമോ ഇനിയൊരു ജന്മം കൂടി" എന്ന് പാടാന്‍ തോന്നി പോകുന്നല്ലോ.
No comments:
Post a Comment