രണ്ട് ദിവസം കൂടുമ്പോൾ ഷേവ് ചെയ്യുക എന്റെ ശീലമാണ്.അത് സ്വയം ചെയ്താലേ ഒരു സുഖം ലഭിക്കൂ. അതിനാൽ തന്നെ അതിനു വേണ്ടിയുള്ള സാധന സാമഗ്രികകൾ എപ്പോഴും കരുതുകയും ചെയ്യും.
അങ്ങിനെയിരിക്കവേ ഷേവിന് പ്രാരംഭമായി മുഖത്ത് പുരട്ടുന്ന സോപ്പ് തീർന്നതിനാൽ സോപ്പ് വാങ്ങാനായി പതിവ് കടയിൽ അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ സാധനം ഇല്ല. പല കടകളിലും തുടർന്ന് കയറി ഇറങ്ങി. എല്ലായിടത്തും ഒരേ പല്ലവി. സോപ്പില്ല, ക്രീം തരാം സർ... ക്രീം എനിക്ക് ഇഷ്ടമല്ല.
ഒരു കടയിലെ പരിചയക്കാരൻ പറഞ്ഞു. സോപ്പ് കമ്പനികൾ പൂട്ടി സർ. ഇനി ക്രീം കമ്പനികളും പൂട്ടും, അതിനും ആവശ്യക്കാർ കുറവാണ്. ജീവനക്കാർക്ക് ശമ്പളം കൊടുക്കാനെങ്കിലും കച്ചവടം നടക്കുന്നില്ല എങ്കിൽ പിന്നെന്തിനു കമ്പനികൾ പ്രവർത്തിപ്പിക്കണം. അത് പൂട്ടി മറ്റ് പണികൾ നോക്കും. ഇപ്പോൾ ആൾക്കാർ താടി പ്രിയരാണ്. ഷേവ് ചെയ്യാതെ താടി വളർത്തി നടക്കുന്നു പുതു തലമുറ.
ഞാൻ റോഡിലേക്ക് നോക്കി. ശരിയാണ് ഭൂരിഭാഗം യുവാക്കളും താടി ഫിറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നു.. ചേനക്ക് വേര് ഇറങ്ങിയത് പോലെ മൂന്ന് നാല് രോമം മുഖത്ത് വന്നിട്ടുള്ള പയ്യൻസും ഷേവ് ചെയ്യതെ ബുദ്ധി ജീവികളായി നടക്കുന്നു.
ആവശ്യക്കാരാണല്ലോ കമ്പോളം ചലിപ്പിക്കുന്നത്. ആവശ്യക്കാരില്ലെങ്കിൽ കമ്പോളം പൂട്ടും.
വർക്ക്ഷോപ്പുകൾ വന്നപ്പോൾ കൊല്ലന്റെ (കരുവാൻ) ആലകൾ പൂട്ടി. തൂമ്പാ (മൺ വെട്ടി) കയ്യുകൾ നിർമ്മിച്ചിരുന്ന ആശാരിമാർ ഇപ്പോൾ ഇല്ല.കസേര, കട്ടിൽ ചൂരൽ വരിഞ്ഞിരുന്ന ജോലിക്കാരെ കണി കാണാൻ പോലും കിട്ടുന്നില്ല. അമ്മിക്കല്ലും കുഴവിയും കൊത്താൻ നടന്നിരുന്ന “കല്ല് കൊത്താനുണ്ടോ“ വിളികൾ ഇപ്പോൾ ഇടവഴികളിൽ കേൾക്കാത്തത് അവരൊന്നും ചത്ത് പോയതിനാലല്ല, മിക്സിയും ഗ്രൈന്ററും വീടുകളിൽ വന്നതിനാലാണ്. നാഴിയും ഇടങ്ങഴിയും കിലോഗ്രാമിനു വഴിമാറി കൊടുത്തു. അങ്ങിനെ ആവശ്യക്കാർ ഇല്ലാത്തതിനാൽ പലതും പൂട്ടി. ആ കൂട്ടത്തിൽ എന്റെ സോപ്പ് കമ്പനിയും പൂട്ടി.
ഇനി ക്രീം കമ്പനികളും പൂട്ടുന്നതിനു മുമ്പ് രണ്ട് നാലെണ്ണം വാങ്ങി സ്റ്റോക്ക് ചെയ്യാം. അല്ലെങ്കിൽ ഷേവ് ചെയ്യാതെ ബൂജി കളിച്ച് നടക്കേണ്ടി വരും.
No comments:
Post a Comment